Verkocht aan een koper in de USA… en dan?

Het klinkt fantastisch: je schilderij verkocht aan een koper in Amerika. En dat is het ook. Maar hoe krijg je het daar? Dat had ik nog niet eerder bij de hand gehad. Inmiddels weet ik een heleboel meer…

In dit geval ging het om een schilderij dat eigenlijk nog op de ezel stond, want het was nog niet eens helemaal af toen de uiteindelijke kopers, wonende in Columbus, Ohio, zich al meldden. ‘Catalpa’ is een 3D-doek van 120x100cm, beschilderd met acrylverf. Kopers en verkoper waren er op zich snel uit, maar toen moest er nog gekeken worden naar hoe het het beste naar Amerika verscheept kon worden. In mijn zoektocht naar de beste en meest economische manier kwamen de krankzinnigste bedragen voorbij. Het schilderij zelf had een prijskaartje van 1.750 euro, maar de duurste offerte voor het verschepen ervan bedroeg wel het dubbele! Aanvankelijk liet men mij ook weten dat het schilderij – inclusief omkisting – qua afmetingen buiten de reguliere verzendmogelijkheden viel. Uiteindelijk bleek dat toch niet het geval, maar alsnog bleven de kosten erg hoog in verhouding tot het schilderij zelf. Uiteindelijk is – in overleg met de kopers – besloten om het doek van het frame te halen en op te rollen en als zodanig te verzenden. Dat scheelde een flinke smak verzendkosten. Aldus geschiedde…

     

Klinkt simpel, maar blijkt superspannend. Gaat de verf niet barsten als ik het oprol? En hoe verpak ik het veilig? Je hoort de vreselijkste verhalen over beschadigd aankomen bij het verzenden naar het buitenland. Vuistregel bleek: je moet het van een meter hoogte naar beneden kunnen laten vallen…

O ja, dan was er ook nog de betaling van het schilderij. Ik had met de kopers afgesproken dat de helft vooruitbetaald zou worden en de andere helft na ontvangst van het schilderij. Mooie afspraak, alleen… ze wilden met credit card betalen. Nou prima, doe maar! Ja, maar dan moest ík de transactie initiëren. Huh? OK, hoe doe je dat eigenlijk? In winkels en webshops gaat dat als vanzelf, maar zo in het wilde weg…? Uiteindelijk bleek het mogelijk via mijn al bestaande account bij een betaalservice om een internationaal betaalverzoek te doen, te betalen met creditcard. Check!

     

Via via kon ik aan geschikte stevige kokers komen: een binnenkoker om het schilderij omheen te wikkelen en een buitenkoker als verpakking. Helaas zaten er geen doppen bij, maar daar heb ik uiteindelijk van die kurken onderzetters voor gebruikt met dezelfde diameter. Toen ik dat eenmaal in huis had haalde ik eerst het doek voorzichtig van het frame, ontnieten zeg maar. Vervolgens legde ik het doek plat neer op een oud maar schoon laken. De binnenkoker gebruikte ik om het doek omheen te wikkelen, met de geschilderde zijde aan de buitenkant (belangrijk om het barsten van de verflaag te voorkomen). Het laken rolde ik mee op en beschermt hierdoor mede de verflaag in het opgerolde gedeelte. Dit geheel werd weer beschermd met noppenfolie en afgeplakt met brede tape. Een waarschuwing erop voor de ontvanger, dat ie het eerst enkele dagen moet laten acclimatiseren alvorens weer af te wikkelen. Dit geheel ging weer in de buitenkoker. De hoeveelheid noppenfolie werd afgestemd op de diameter van de buitenkoker, zodat er weinig tot geen speelruimte meer was. Tot slot afsluiten met de kurken onderzetters (bij gebrek aan geschikte doppen), flink wat duct tape eromheen en dan aanmelden bij de verzend-partij…

       

En dan sta je, na al die uitzoekerij en omzichtig verpakken, weer versteld hoe vlotjes zo’n verzending op zich weer gaat: 17 december in de middag opgehaald in Waverveen en 19 december in de middag al afgeleverd in Columbus, Ohio, USA. OK, de ontvanger was op dat moment niet thuis en moest het later bij een pickup punt 60 km verderop ophalen, maar daar kon FedEx niets aan doen…

Na de paar dagen verplicht acclimatiseren zijn de kopers met het opgerolde doek naar een professioneel inlijstbedrijf gegaan die ook voor musea inlijstingen verzorgt. Ik begreep dat het een ontroerend moment was voor de kopers toen het doek zich langzaam ontrolde op de werktafel van de lijstenmaker. Dat had ik zelf ook wel een beetje bij het zien van de foto’s, maar ik was toch vooral erg blij dat alles goed gegaan was met verzenden! In overleg met de lijstenmaker werd er een speciaal frame op maat gemaakt om het doek opnieuw op te spannen. Daarbij is expres een iets kleiner formaat gebruikt zodat een kleine mismatch (bijvoorbeeld door het verschil tussen onze centimeters en hun inches) niet zou opvallen. Ook hebben de kopers een mooie houten baklijst uitgezocht die prima past bij zowel het schilderij als bij het interieur.

Al met al: blije kopers en… een blije kunstenaar!